Najnowszy cykl prac Miłosza Reiner to malarstwo abstrakcyjne inspirowane japońską techniką grafiki użytkowej - mokulito. Nie znajdziemy objaśnienia tego terminu w Słowniku terminologicznym sztuk pięknych, ale łatwo wyobrazić sobie, że jest on połączeniem litografii europejskiej i japońskiego drzeworytu - z technik tych bierze to, co najwygodniejsze. Tę technikę, zainicjowaną w latach 70-tych XX wieku przez Ozaku Seishi, charakteryzuje dostępność materiałów: zamiast kamienia litograficznego wystarczy sklejka, zamiast pras drukarskich - stopy

i dłonie. Poprzez zabieg pozostawiania niezamalowanego fragmentu płótna przypominającego ramy dla mniejszych kompozycji abstrakcyjnych, Miłosz tworzy iluzję kolażu - wprowadzenia grafik na płaszczyznę płótna. Reiner nie ukrywa inspiracji dziełami Ozaku Seishiego czy krakowskiego grafika Jacka Zaborskiego. Projekt powstał w ramach stypendium artystycznego Miasta Tarnowa.

Najnowszy cykl prac Miłosza Reiner to malarstwo abstrakcyjne inspirowane japońską techniką grafiki użytkowej - mokulito. Nie znajdziemy objaśnienia tego terminu w Słowniku terminologicznym sztuk pięknych, ale łatwo wyobrazić sobie, że jest on połączeniem litografii europejskiej i japońskiego drzeworytu - z technik tych bierze to, co najwygodniejsze. Tę technikę, zainicjowaną w latach 70-tych XX wieku przez Ozaku Seishi, charakteryzuje dostępność materiałów: zamiast kamienia litograficznego wystarczy sklejka, zamiast pras drukarskich - stopy i dłonie. Poprzez zabieg pozostawiania niezamalowanego fragmentu płótna przypominającego ramy dla mniejszych kompozycji abstrakcyjnych, Miłosz tworzy iluzję kolażu - wprowadzenia grafik na płaszczyznę płótna. Reiner nie ukrywa inspiracji dziełami Ozaku Seishiego czy krakowskiego grafika Jacka Zaborskiego. Projekt powstał w ramach stypendium artystycznego Miasta Tarnowa.